يوميات حماة الحلقة 3
احمد ابنى وحشنى اوى اوى اوى...عايزة الدقايق تعدى بسرعة واشوفه...
لازم اول ماييجى اقوله يحاول مايجددش عقده فى دبى تانى...
انا مش قادرة يبقى بعيد عنى كل ده ...بقاله سنتين وانا خلاص معنديش
القدرة انى اتحمل غربته تاني
..."ماما ماما احمد وصل" لقيت اسماء بتصرخ وهى بتقولى وجه
حبيبى اترمى فى حضنى ياااااااااه وحشتنى اوى ياحبيبى...
سلم على باباه وعلى اخته وعرفنا بصاحبه اسلام زميله فى الشغل هناك
طول الطريق من المطار للبيت وانا قاعدة وماسكة فى ايد ابنى
حبيبى ومقدرتش استنى لحد مانروح البيت وقلتله "كفاية كده بقى
يااحمد غربة وخليك جنبنا هنا ياحبيبى"..قاللى "متقلقيش ياماما
فاضل سنة وكفاية مش هجدد العقد تانى" قلبى ارتاح شوية
على الاقل عرفت ان لغربته نهاية
عدت الايام الاولى من رجوعه وكل يوم ضيوف من الاقارب يااما منطلق
مع اصحابه ولكن يكفينى انه كل ليلة ينام فى الحجرة المجاورة
لى ياكل من عمايل ايدى
بعد كام يوم لقيت احمد داخل عليه من بره وعمال يضحك ويهزر
ولقيته بيقوللى"ايه ياماما مفيش مرة كده تقوليلى جايبالك عروسة
ولا مش هتخطب ولا اى حاجة من كلام الامهات ده"..حسيت
بمفاجأة من كلامه مع ان كلامه طبيعى جدا هو انا هفضل
شايفاه صغير لحد امتى ده داخل على 25سنة يعنى يدوب...
ضحكت وقلتله شكلك بتحب قاللى لا مفيش حد معين انا عايزك
تشوفيلى عروسة مناسبة وياريت تكون فى الاجازة قبل مااسافر...
قلت له"من عنيا ياحبيبى ربنا يسعدك يارب"
قعدت استعرض فى دماغى البنات المناسبة من العيلة ورجعت
قلت لا جواز القرايب مصايب بلاش منه...طيب اصحاب اخته اللى
نعرفهم؟؟؟مفيش حد معين فى دماغى ...طيب بنات زميلاتى
فى الشغل...قعدت افكر وافكر لحد مااستقريت على.....