ليست عذراء... الحلقة 12
فارس قاعد فى اوضته
"مايا... معقول... والكلام اللى قالوه ده صحيح... معنى كده ان حمزة برئ
ومفيش بينها وبين حمزة غير اللى كنا شايفينه كلنا... خوفها يوم الفرح
ده كان ليه لو هى فعلا مظلومة... ليه سكتت لحد ما كل ده حصل...
بس صحيح كلام خالتى صح...هى لا بتروح ولا بتيجى لوحدها...
انا ظلمتها لما شكيت فيها... مش معقول تكون كانت بتخدعنى كل ده...
مايا اللى متربية قدام عينى متعملش كده... والحمل..ليه لأ...
لو مكنتش متأكدة مكنتش اتكلمت بالثقة دى...هو ينفع؟؟"
فارس راجع من شغله... واقف ف مدخل عمارة
بيقرا لافتات كتير... وبيطلع لعيادة دكتور امراض نساء وتوليد
فارس قاعد محرج ف العيادة اللى كلها ستات
ييجى عليه الدور...يدخل للدكتور
الدكتور"اهلا وسهلا... اتفضل"
فارس بارتباك"شكرا... انا جاى بس استفسر عن حاجة لو ممكن"
الدكتور"اتفضل"
فارس بيحاول يجمع الكلام
"انا اتجوزت من شهر ونص... تانى يوم حصلت ظروف ف العيلة واضطريت اسافر ...
لما رجعت عرفت ان مراتى حامل.... انا بس عايز استفسر هو ده ممكن"
"ممكن من ناحية ايه؟؟ قصدك انكم قضيتوا مع بعض يوم واحد يعنى"
"بالظبط كده"
"مش كانت فيه علاقة زوجية"
"ايوه كان فيه مرة... انا عايز اتأكد ده ممكن يحصل؟"
"اه طبعا ممكن يحصل... وممكن يحصل حمل من علاقة خارجية ...
هى الحاجات دى قليلة بس بتحصل ومش مستحيلة"
فارس بارتياح"شكرا جدا يا دكتور"
الدكتور"العفو... ان شاءالله تبقى تجيب المدام نطمن على صحتها"
فارس"ان شاءالله"
مايا قاعدة مع جدتها وايمان
ايمان"مكلتيش حلو النهاردة يا مايا"
مايا"والله ما ليا نفس...لما اجوع هاكل"
الجدة"يا بت ده انتى المفروض تاكلى الطاق طاقين"
مايا بتضحك"ليه يعنى يا نينة حامل ف وحش"
الباب بيخبط...تقوم ايمان
الجدة"مين اللى قفل الباب بس "
مايا"انا قفلته من شوية"
تفتح ايمان...تلاقى فارس
"ازيك يا خالتى"
اول مايا ما تسمع صوته وتشوفه...تقوم
يدخل فارس
"استنى يا مايا... انا جاى لك"
وقفت مايا
"وجاى ليه.... كلامنا خلاص خلص...جاى تشكك فيا تانى"
دخل فارس وقف قدامها
ايمان والجدة بيتابعوا كلامهم بترقب
"انا جاى اتكلم معاكى يا مايا... انا مبشككش ان اللى ف بطنك ده ابنى"
ايمان"اسمعيه يامايا...اتكلموا"
مايا بعصبية"وهو ليه مسمعنيش الاول.... تحب وانت بتقولى اسمعينى
انزل فيك ضرب اخليك مش عارف ولا قادر تتكلم... تحب وانت بتقولى
اسمعينى ارمى عليك كل الاتهامات البشعة اللى ممكن تتخيلها"
فارس "اهدى يا مايا... مش كويس عليكى العصبية دى...
لو سمحتى نتكلم بهدوء"
ايمان"تعالى ياماما اما نعملهم عصير ولا حاجة... فارس انت اكيد متغديتش...
اجيبلك تاكل"
فارس وهو بيقعد بعد مايا ما قعدت
"لا يا خالتى شكرا"
راحوا ايمان والجدة المطبخ
الجدة"ربنا يهدى سرهم يارب"
ايمان"يارب ياماما...يمكن لما يتعاتبوا يتصالحوا
مايا قاعدة وفارس قاعد قدامها
هى بتتجنب تبص له وهو بيبص لها
"ليه محكتيليش... سنتين ساكتة ليه"
"اتهام برضه مفيش فايدة"
"مش اتهام والله...انا عايز افهم...ليه تسكتى كل ده"
"اقول لمين؟؟ مكنش حد جنبى خالص... تفتكر لو كنت روحت قلت لباباك
حصلى كده كان هيعمل ايه"
"حصلك كده من مين وازاى"
"مش عايزة افتكر...الله يخليك سيبنى ف حالى"
"اسيبك ايه يامايا... انتى حبيبتى وام ابنى"
واتنرفزت مايا
"اوعى تفتكر انى ممكن انسى اللى عملته فيا"
"اتسرعت يا مايا... غلطت وانتى غلطتى"
"بتحملنى مسئولية حاجة مليش ذنب فيها... انت متعرفش انا مريت بإيه
من ساعة اللى حصلى... لا من قبل ما يحصلى... انت متعرفش حاجة خالص..
. كل اللى فكرت فيه انى وحشة وبس"
كانت بتتكلم وعى بتعيط
قرب منها ...قامت بسرعة
"انت عايز منى ايه يا فارس...مش خلاص عرفت كل حاجة... سيبنى بقى"
فجأة دخل توفيق ...والباب كان مفتوح
توفيق"انت بتعمل ايه هنا؟"
جت ايمان ومامتها على صوت توفيق
الجدة"ايه يا توفيق هتمنعه ييجى عندى"
توفيق"لا انا خايف تضحك عليه تانى... كفاية اللى حصلنا من تحت راسها"
فارس"بابا... مايا ام ابنى وبنت خالى ومهما حصل مش هقاطعها"
توفيق"يعنى ايه"
فارس"يعنى انا غلطت لما اتسرعت ...اللى حصلها ده مش بايدها"
توفيق"نسيت انها ضحكت عليك"
مايا بتعيط...
"اضحكى عليه بدمعتين... اوعى تفتكرى انه ممكن يرجعلك...فارس خلاص هيخطب "
مايا بعصبية"يخطب ولا يعمل اللى هو عايزه...انا مالى بيه"
فارس"لا يا مايا مش هخطب... مش هتجوز يا بابا... انا محبتش ف حياتى غير مايا"
مايا"وانا مش ممكن ارجعلك يافارس بعد اللى حصل منك"
توفيق"ماتبوس رجلها احسن...طول ما هى شايفاك كده لازم تتفرعن اكتر واكتر"
مايا حست بهبوط... والدنيا كلها بتلف بيها
مايا بتفتح عينيها
ايمان جنبها ع السرير ...فارس والجدة واقفين
ايمان"الحمدلله فاقت"
فارس"اجيب دكتور يا خالتى"
مايا بتعيط"قوليله يمشى ياعمتى... ومش عايزة اشوفه...خليه ملوش دعوة بيا"
الجدة"جرى ايه بس يامايا... متزوديهاش بقى"
ايمان قامت من جنبها...اخدت فارس من دراعه وخرجت
"اطلع انت يافارس دلوقتى...كفاية "
"هى بتعاقبنى على ايه... انا اول ما فكرت بعقلى بعد ما هديت جيت اعتذر لها...
ليه بتعمل معايا كده"
"اللى حصلها مش شوية برضه...وابوك كل ما بيشوفك هنا بيتعفرت ويقول
كل زى السم... انا هبقى اطمنك عليها"
"انا هطلع...بس فهميها ان علاقتنا لا يمكن تنتهى... اللى بيننا مكنتش
ورقة جواز انتهت بورقة طلاق...فهميها ان اللى بيننا اكبر بكتير من اى حاجة....
لو هتنسى كل اللى فات مش ممكن تنسى ان هيبقى بيننا ابن لا يمكن
يستغنى عن حد فينا"
ايمان وهى متأثرة بكلامه...بتطبطب على كتفه
"حاضر يا حبيبى...حاضر"
"وفهميها انى لا هخطب ولا اتجوز ولا اقدر احب غيرها"
فارس داخل البيت.... حياة راحت له
"مايا عاملة ايه"
"فاقت بس مرضتش تخلينى اجيب دكتور"
"ابوك ع اللى عامله... ومخلانيش انزلها"
توفيق ييجى من جوه
"خلاص...عملت حركتين سهوكة علشان تبلفك"
"يا بابا اطمن...مايا مش طايقة حتى تشوفنى"
"هى بتتأمر على ايه... هتعرف مقامها كويس لما تلاقيك اتجوزت احسن منها"
"بابا...حضرتك مش عايز تفهمنى ليه... انا قلت هاجى معاك بس مش هخطب حد"
"يعنى بتضحك عليا"
"لا...من اول ما فاتحتنى ف الموضوع ده وانا قلتلك لأ..حضرتك اخدت معاد...
ماشى ممكن اجى وكل حاجة علشان الاحراج...انما مفيش حاجة هتتم...
ولو اضطريت انى اقول الكلام ده لصاحبة الشأن هقوله"
"يعنى كنت ناوى تحرجنى"
"انا مغيرتش موقفى... انا امبارح كنت ف حالة مش طبيعية من صدمتى
من خبر الحمل...اخر حاجة كنت اتوقعها... وكملت صدمتى بمعرفة
حقيقة اللى حصل لمايا... حتى لو مرجعناش لبعض انا مش عايز اتجوز"
دخل فارس اوضته
توفيق واقف متغاظ
"شايفة ابنك... بغيظنى"
"دلوقتى انا عايزة افهم...ايه اللى مسربعك كده على انه يتجوز"
"مش عايزه يرجع لها"
"وهو قالك مش عايزة ترجع له...سيبه بقى"
سكت توفيق...وكملت حياة
"هنزل لماما"
"انا مش قلت لأ"
"يا غلبى من اللى انا فيه"
"انتى هتندبى لى...انزلى"
مايا ف اوضتها...اتفتح الباب...دخل فؤاد
مايا بتقوم بفرحة
"بابااااا"
فؤاد"خليكى مرتاحة.... عاملة ايه يامايا"
فؤاد بيحضنها وهى على السرير ويقعد جنبها
"حمدالله ع السلامة...ايه المفاجئة الحلوة دى"
"حبيت افاجئك مفاجأة كبيرة غير كل مرة"
"فزورة دى ولا ايه"
"مش فزورة ولا حاجة... المرة دى مجيتى مختلفة شوية"
"ازاى"
"المرة دى راجع على طول"
مايا بفرحة"بجد يابابا"
فؤاد"اه بجد طبعا... انا من ساعة ما سافرت وانا كنت اخد القرار...
انا صفيت كل شغلى هناك ولما عرفت بحكاية حملك دى اتأكدت ان
ده القرار المناسب... هنفضل مع بعض على طول ان شاءالله ...
ومش هتبقى لوحدك تانى"
فرحت مايا ...فرحتها كبيرة ...حضنت باباها
"احسن حاجة يابابا انك هتبقى جنبى على طول"
"ومحتاجك تبقى جنبى انتى كمان"
"ما انا معاك اهو"
"مش كفاية... بعد ما صفيت شغلى هناك لازم ابتدى هنا شغل جديد
ومحتاجك معايا كتف بكتف"
مايا وهى بتمسك بطنها
"بس دلوقتى يعنى"
"لما تقومى بالسلامة ان شاءالله... ولو قدرتى تتابعى حتى كل فترة كده ياريت"
مايا ف بيت ايمان... ومعاها نسرين وابنها
"احلى حاجة عملتيها انك جيتى مع حماتك"
"اسكتى ده انا قعدت اقول لممدوح مامتك وخالتك هيتكسفوا يروحوا
عند ماما لوحدهم لازم اكون معاهم...وقلت لحماتى انى عايزة اجى
معاهم...وطبعا ممدوح عنده شغل ومش عايزنى اسيبه واسافر بس
مامته اقنعته وسابنى اجى"
"كويس انك جيتى ...عارفة يا نسرين...حاسة ان كل حاجة هتبتدى تتصلح"
نسرين وهى بتغير لابنها
"ازاى"
"بابا اللى طول عمرى محرومة منه جه يعيش معايا... الخوف اللى
كنت فيه خلاص قدرت اتخلص منها... ثقة بابا فيا انه عايزنى اشتغل
معاه ادتنى ثقة ف نفسى... واحلى حاجة هى ابنى اللى بيتكون جوايا"
"وفارس يا مايا؟"
"ماله فارس"
"مجبتيش سيرته مع انه اعتذرلك"
"واجيب سيرته ف ايه"
"مش ناوية تسامحيه زى ما سامحك"
"ربنا يسامحنا كلنا"
"يعنى ايه"
"يعنى خلاص اللى حصل حصل وانا مبقتش عايزة احب ولا اتحب ولا حاجة من دى"
"ليه...انتى محبتيش فارس؟"
"حبيته اوى يا نسرين...وعلشان حبيته كنت حاطة امل وراسمة
ف خيالى صورة معينة ليه... تخيلت انى لما هحكيله هيطبطب
عليا ويهون عليا اللى حصلى ... اتفاجئت بواحد تانى معرفوش..
وَحش يا نسرين معرفوش... انا اخاف يتقفل علينا باب تانى ابدا...
معنديش ثقة فيه خلاص واستحالة افكر ف رجوعى ليه"
"وابنكم"
"انا بقعد اقوله ابنى لوحدى والكلام ده بس انا اكيد مش هحرمه من
ابنه ولا احرم ابنى منه...انا اتربيت مفارقة وعارفة كويس اوى الحرمان
من الام او الاب بيعمل ايه"
"ربنا يهدى...هو صحيح هيخطب...ماما قالت عمو توفيق قال كده"
"عمو توفيق ...طول عمرى عارفة ان شديد بس عمرى ماتخيلت انه
قاسى كده... معرفش بيعاملنى كده ليه...كل ما يشوفنى يرمينى بكلام
زى الزفت...وده سبب تانى يخلينى اخاف واقول استحالة ارجع لفارس...
اما حكاية يخطب ولا ميخطبش...هو حر بقى"
"شكلك زعلتى"
"سيبك من السيرة دى ... كلميهم وشوفى عملوا ايه"
فى المستشفى... خالة ممدوح على السرير
وايمان وحماة نسرين معاها ف الاوضة
بره الاوضة...قاعد فؤاد مع نادر "ابن الخالة"
"تعبناكم معانا النهاردة...متشكر اوى"
"لا متقولش كده يانادر احنا عيلة واحدة"
خرجت ايمان من الاوضة... وقعدت معاهم
فؤاد"ايه يالا؟؟"
ايمان"اه...وهاجى لهم الصبح ان شاءالله"
نادر"طيب اتفضلوا اوصلكم قبل ما اروح الاوتيل"
فؤاد"اه صحيح مكملناش كلامنا... انت تيجى تتعشا معانا ونتكلم شوية ايه رايك"
نادر"مفيش مانع... انا كمان عندى كلام عايز اخد رأيك فيه"